De Mechelse herder Storm van twaalf jaar kwam overdag bij een collega. Storm had ineens kokhalsneigingen gekregen, maar spuugde alleen wat wit schuim uit. Ondertussen werd zijn buik steeds dikker.

De diagnose werd al snel gesteld; Storm had een maagoverlading. De maag maakt hierbij een draaiing, waardoor de in- en uitgang van de maag worden afgesloten. De maag gedraagt zich dan als een zich snel opblazende ballon. Dit is heel gevaarlijk; de milt wordt hierbij afgesnoerd en de druk op andere organen wordt steeds groter. Binnen een paar uur kan de patiënt dan komen te overlijden.

Mijn collega sedeerde Storm en bracht via de mondholte en de slokdarm een dikke slang richting de maag. Bij het betreden van die sonde in de maag kon een grote hoeveelheid gas ‘de ballon’ verlaten.

Bij enkele gevallen is hiermee het probleem opgelost; de maag kantelt bij het leeglopen weer terug naar zijn normale positie en zal daarom niet weer gaan oplopen.

Maar Storm bleek er daar niet één van te zijn. Een paar uur later kwam hij voor de tweede keer op de praktijk.

‘Maurits heb je zin in een operatie?’
En zo stond ik aan het einde van deze dag de geopende buikholte van Storm te bekijken. De helft van de buikholte was een grote ballon die me als een airbag tegemoet kwam. Er te hard in knijpen zou een leuke knal gaan geven.

De tube die Storm in zijn luchtpijp had voor de toevoer van zuurstof en narcose-gassen kreeg nu een extra functie. Als ik de maag weer in de juiste positie ging krijgen zou er namelijk veel gas, maar ook braaksel via de slokdarm in de mondholte terechtkomen. De tube voorkwam dat het dan in de luchtpijp zou komen.

De draai eruit krijgen is een subtiel trucje; je moet de goede kant opdraaien en zorgen dat er geen bloedvaten gaan scheuren. Ondertussen was het tegen 17.00 uur en kwamen de eerste collega’s, die vandaag niet gewerkt hadden, de praktijk binnen in hun veel te blije kersttruien. Net toen een collega met trui mét lampjes in de deuropening van de operatiekamer kwam kijken kreeg ik de slag eruit. Gas en veel vloeibaar materiaal sijpelde uit Storms bek tot afgrijzen van de omstanders en vooral voor degenen die het op mochten ruimen. Ik gaf het nog een extra krachtige straal door nog hard op de maag te drukken. Een zure overgeeflucht vulde de ruimte waardoor de feestelijke kersttuien snel doorliepen richting de betere stamppot-geuren van boven.

De draai en het gas eruit krijgen was een deel van de operatie. Om te voorkomen dat het weer mis zou gaan moest er nog meer gebeuren. De maag ging ik vastzetten zodat hij niet meer kon draaien en oplopen.

Een assistente deed haar steriele handschoenen aan en zorgde ervoor dat ik goed in de diepte van de buikholte kon gaan werken.

De uitgang van de maag moest nu vastgemaakt worden aan de borstkast. Om te zorgen dat beide lichaamsdelen levenslang aan elkaar zouden gaan groeien, maakte ik eerst twee wonden. Eén snede in de rijspieren en de andere snede in het maagslijmvlies. Hierbij moest ik oppassen dat ik niet een gat in de maag maakte.

Behalve de helpende ok-assistent hadden de anderen op de werkvloer hun werk afgerond en voelden ze er meer voor richting het diner te gaan in plaats van ons mentaal te steunen.

Maar begeleid door kerstmuziek lukte het ons de maag aan de ribwand vast te krijgen door een hechting. Ik masseerde de laatste lucht uit de darmen voor de buikholte van Storm dichtgemaakt werd.

In de wachtkamer kregen de ongeruste eigenaren mijn goede nieuws te horen. ‘De operatie is precies verlopen zoals ik hoopte. Er waren ook geen andere afwijkingen in buikholte te vinden.’

De dankbare eigenaren namen hun Storm nadat hij wakker werd weer mee. ‘Veel plezier vanavond en laat het diner je toch nog een beetje smaken!’

Gelukkig ben ik wat gewend en waren de operatiegeuren al snel vergeten. Toch koos ik voor de boerenkool en liet ik de zuurkool voor die avond even voor wat die was.