Door Jos Bosch

Huisartsen in Terwolde
We gaan terug naar het jaar 1974. “Je moest destijds twee jaar coschappen doen waarbij je 14 dagen met een huisarts meeliep, tegenwoordig is dat drie jaar. Destijds was het vinden van een baan niet eenvoudig. Maar mijn schoonmoeder was buurvrouw van dokter Lukkes en bij de huisartsenpraktijk van dr. v/d Molen in Terwolde zochten ze een huisarts.”

Giny werd gevraagd om te helpen in de praktijk. “Ze runden toen met vier artsen, de heren v/d Molen, Ritter, Toth en Lukkes ook de benenpraktijk erbij en hadden het ontzettend druk.” Dus de hulp van Giny in de huisartsenpraktijk was zeer welkom.

Een eigen praktijk
Giny: “Eigenlijk heb ik van de vier artsen twee jaar lang een soort huisartsenopleiding gehad. En aan het einde van de dag hielp ik mee in de benenpraktijk. Wanneer een van de artsen afwezig was dan nam ik zijn spreekuur over maar ook de assistenten wisten veel van het vak.”

Een jaar later geven de artsen aan te willen stoppen met de huisartsenpraktijk. Giny wordt de overname als eerste gegund. “In die tijd had je niet zoveel zelfstandige vrouwelijke huisartsen. Ik wilde ook wel graag kinderen maar toen dacht ik: ze zijn nu aan mij gewend en ik kan het goed vinden met de patiënten.”

‘Opnieuw willen kijken’
Diverse anekdotes passeren de revue waarbij we ze moeten plaatsen in de tijdgeest van de jaren ’70 en ’80. Giny: “In de tijd dat ik net begon waren er wel eens momenten dat ik niet wist wat te doen. Een van de mogelijkheden was dan om navraag te doen bij de andere artsen. ‘Ik ga even mijn stethoscoop halen’ zei ik dan tegen de patiënt.”

“Dokter van der Molen was een heel bijzonder mens, van hem heb ik geleerd dat je altijd opnieuw moet willen kijken. Hij vroeg niet aan patiënten wat anderen hadden gezegd. Nee, hij ging opnieuw luisteren en dan kwam er soms heel wat anders uit een onderzoek.”

Harm, Nienke, IJsbrand en Marnix
Ze is 18 wanneer Giny tijdens haar studie in Groningen kennismaakt met Harm van de Veen, vier jaren later trouwen ze. Giny en Harm willen graag kinderen, een zwangerschap volgt al snel en dochter Nienke wordt geboren. “Een mongooltje met een hele ernstige hartafwijking. Nienke werd maar 2,5 jaar oud.”

Zelf omschrijft Giny haar leven tot dan toe als vele jaren van positiviteit en groei. Het overlijden van hun dochtertje is een pas op de plaats, de realiteit van het leven en ook dát hoort erbij. Een jaar later wordt IJsbrand geboren en twee jaren daarna komt Marnix op de wereld, beiden kerngezonde zoons.

Het gezin beleeft prachtige tijden, mama is weliswaar veel aan het werk, maar vader Harm weet daar thuis invulling aan te geven. “Papa was alles voor de kinderen, ik had het vaak druk. Maar Harm stond altijd achter mijn werk. Hij legde de kinderen ook uit waarom mama werkte.”

Het is 1991 wanneer Giny en Harm de verjaardag van zuster van Westreenen vieren, samen met huisarts Keestra en zijn vrouw Inez. Giny: “Harm werd ineens onwel, het was een acute hartaanval. We hebben van alles geprobeerd, er kwamen zelfs twee ziekenauto’s, maar niets hielp.” Man en vader Harm overlijdt op 45-jarige leeftijd …

Leven bij de halve dag
Maar ze moest door, als moeder en huisarts. “Ik leefde bij de halve dag, wat doe ik vanochtend, vanmiddag of vanavond. ‘s Avonds gaan de kinderen naar bed en ben je alleen, dan komt het verdriet. Ik had twee kranten en wanneer je dan de actualiteiten pakt, is dat afleiding. En dat die krant er elke dag was heeft mij heel erg geholpen.”

Gelukkig heeft ze heel veel steun aan haar moeder én aan Annie Nijhof, de ‘Mien Dobbelsteen’ van het gezin. “Annie was hier altijd, ze was een tweede moeder voor de kinderen.”

Stoppen met werken
We maken een sprong naar het jaar 2000, Giny leert Luc kennen, ze trouwen in 2008 en in 2009 stopt Giny met de huisartsenpraktijk maar blijft nog werken als waarnemend arts. Ook verbindt ze zich aan de trombosedienst waar ze een geweldig leuke tijd heeft met een enorm gemotiveerd team mensen, waarbij zij haar ervaringen weer met de jongere generatie kan delen.

Inmiddels is er dan aan de Leliestraat een volledig nieuwe praktijk gebouwd, ‘Het Groene Hart, waar ook haar man Luc een grote bijdrage aan heeft geleverd. Het opleiden van jonge artsen tot het beroep van huisartsen was iets dat Giny altijd met heel veel plezier heeft gedaan. Hoe bijzonder is het dan, dat juist haar laatste huisarts in opleiding (HAIO), Debora van Groos-Ellen de huisartsenpraktijk heeft voortgezet.

Wonen bij ‘de jongens’
In 2023 kocht Giny een dakappartement in Zeist, daar wonen haar beide zoons. “Mijn moeder heeft mij altijd ontzettend geholpen en ze was een super oma voor de kinderen. De jongens hebben er hele fijne herinneringen aan en nu willen ze dat ik voor hun kinderen ook die oma kan zijn.”

Giny mist het werk als huisarts maar voor haar is het af. Ze is 76 en heeft tot haar 73e gewerkt.
“Ik mis de gezelligheid en natuurlijk ook de contacten met de mensen. En ik wil iedereen vooral bedanken voor hun vertrouwen en de mooie tijd die ik hier had!”