Jan, altijd vrolijk, vriendelijk, praatgraag – hij bracht plezier in elk gezelschap en zeker op kantoor waar hij vele jaren achter de computer aan het fotoarchief werkte.

De laatste tijd kwam hij zoveel mogelijk nog naar de bijeenkomsten. Hij genoot daar erg van en deed graag mee in discussies. Hij deed mee op de inloopmiddagen in de bibliotheek, maar ook op de historische ochtenden in het Trefpunt.

Zijn scootmobiel leerde hij bedienen en dat gaf hem de mogelijkheid om bijeenkomsten bij te wonen, tot in Voorst toe – de landgoedfair op Beekzicht.

Jan was een vaste waarde voor de HVV: hij werkte het fotoarchief door, corrigeerde en vulde die aan op basis van zijn uitgebreide kennis van wegen, straten, huizen, boerderijen en mensen.

Zijn uniform en pet bewaarde hij zorgvuldig en gebruikte ze om bij bijzondere gelegenheden authentiek over te komen. Het laatst nog in september vorig jaar tijdens de Open Monumentendagen: samen met enkele oud-collega’s bemande Jan (opnieuw) het oude postkantoor en vertelde honderduit over de posterijen. Hij was enthousiast over die dag: aan meer dan 350 bezoekers kon hij zijn verhalen kwijt, vertelde hij trots.

Het dagelijkse werk als postbode was in zijn tijd deels ook sociaal werk: de postbode had veel meer taken dan alleen post bezorgen. AOW uitbetalen hoorde er ook bij, net als geld inleggen op spaarbankboekjes. Jan was een postbode oude stijl en heeft nog de eed van geheimhouding afgelegd. Ook werd af en toe ‘een bakkie’ gedaan, zoals bijvoorbeeld in Nijbroek waar Jan bij Mevrouw K. altijd beschuit met thee kreeg, mits hij eerst bad.

Jan Siero werd een bekende naam bij iedereen die het Voorster Nieuws las: hij was vele jaren de geestelijk vader van de wekelijkse rubriek “Uit het archief” waarin om informatie gevraagd wordt over een onbekende foto uit het archief van de historische vereniging. De telefoontjes die hij kreeg als reactie maakten hem nog enthousiaster en leidden vaak tot nog meer mooie verhalen.

Bestuur en medewerkers van de Historische Vereniging Voorst zullen Jan missen, om zijn kennis, om zijn enthousiasme, maar bovenal om zijn vrolijkheid en zijn betrokkenheid bij de mensen met wie hij graag omging.