De drumband voor verstandelijk gehandicapten ‘de Schuiltamboers’, die hij mede heeft opgericht en dirigeert, ontvangt hem met een groot muzikaal onthaal. Hij is stomverbaasd; “waaraan heb ik dit verdiend?” vraagt hij zich hardop af. Zijn verbazing wordt alleen maar groter wanneer de burgermeester van Voorst; Jos Penninx, ineens te voorschijn stapt en hem toespreekt. Hij is één en al lof over Frans’ werk en zijn vrijwilligerstaken. Als verzorger van kerkdiensten in het pastoraat van de afdeling geestelijke verzorging, bestuurslid, penningmeester van de personeelsvereniging en verrichter van bezoekwerk. Ook wordt er stil gestaan bij zijn vrijwilligerswerk voor St. Caecilia, zijn actieve lidmaatschap bij de vereniging KDS kleindierensport en computerhulpverlening aan hulpbehoevenden. “Zonder vrijwilligers zou de samenleving niet leefbaar zijn” waardeert de burgemeester alle vrijwilligers. Maar Frans van Loon heeft zich gekwalificeerd als “iemand die zich geruime tijd ten bate van de samenleving heeft ingespannenof anderen heeft gestimuleerd” waardoor hij koninklijk wordt onderscheiden. Frans is diep geraakt, hij is er stil van, “het voelt alsof ik alleen maar mijn plicht doe, maar wel een aangename en dankbare plicht” zegt hij, terwijl hij trots naar zijn tamboers kijkt.