De slingers hangen nog in de woonkamer, want de 70e verjaardag van Willem werd gevierd. Weliswaar niet op dé dag, maar in het weekend. Want wanneer er gewerkt moet worden, is er eigenlijk geen tijd voor feestjes in de avonduren. Tijdens de werkdagen gaat de wekker tussen half vijf en vijf.

Willem en Karin staan vijf dagen per week op de verschillende markten in Deventer. Dinsdags op de Beestenmarkt, ’s woensdags op Keizerslanden, de donderdag is voor de Flora en op vrijdag en zaterdag staat de verkoopwagen van Willem en Karin op de Brink. Alle markten niet te ver van hun huis in Steenenkamer. Dat moet ook wel, want Willem gaat nog ‘ouderwets’ met de tractor en verkoopwagen erachter op stap. “Wie bint nog echte boertjes van buut’n” grapt Karin.

Steenenkamer
Steenenkamer heeft een rijke historie aan tuinders, wat in de 19e eeuw tot ontwikkeling kwam. En wanneer je dit buurtschap van bovenaf bekijkt, zie je de ligging van woningen langs rechte wegen, met daar omheen de landbouwgrond. In dit tuinbouwgebied werden in het verleden veel groenteproducten geteeld die vervolgens geleverd werden aan de stad.

Steenenkamer is een hechte gemeenschap waar het begrip Noaberschap nog praktisch wordt uitgevoerd. “Hier is iedereen buurvrouw” legt Karin uit. Omkijken naar en zorgen voor elkaar is in Steenkamer meer vanzelfsprekend. Nog niet zolang geleden brak Karin haar bovenarm en kwam de hulp uit allerlei hoeken. Er werd eten voor ze gekookt, de boodschappen werden door buurtgenoten gedaan en Willem kreeg zelfs hulp op de markt. De arm is gelukkig aan het genezen, maar hulp is er nog steeds. Ook zoon Jeroen helpt mee waar hij kan, zoals op de markt.

Van veiling naar consument
Willem was 18 toen hij aan het werk ging. Zijn grootvader begon ooit met het bedrijf en dat was toen uitsluitend het telen van witlof. De schoongemaakte witlof werd verkocht via de toenmalige veiling in Twello en van de opbrengst kon het hele jaar worden geleefd. Toen de veiling in Twello stopte en de groente veel verder moest reizen, kwamen er veranderingen. Er werden meer verschillende groentes verbouwd, de markten werden uitgebreid en de fam. Lodeweges ging rechtstreeks aan de consument verkopen.

Het eetgedrag is veranderd
“Bloemkool en Andijvie verkoop je helemaal niet meer” vertelt Willem. “Het eetgedrag van de mensen is veranderd” aldus Karin en volgens de beiden is het zo, dat het eten vooral gemakkelijker moet zijn. “Maar er wordt minder groente gegeten. Er zijn bijvoorbeeld mensen die met z’n tweeën twee ons bonen kopen, dat is toch echt te weinig.” Dit is een extreem voorbeeld volgens Karin, maar ze zien meer teruggang in groente. Willem: “Als je vroeger 120 bloemkolen had, was het eind van de markt op. Dat maak je nu niet meer mee.”

Met pensioen, en dan …
Heel veel anekdotes passeren de revue, Willem en Karin hebben nogal wat meegemaakt op de markten en ook daar is het een hechte gemeenschap. Elkaar helpen in tijden van nood, zelfs de waren van je collega verkopen als het nodig is. En doordat Willem al zólang op de markt staat, is hij een soort heer en meester van de sleutels én een manusje van alles. “Willem is van alle markten thuis!” grapt Karin en dat is een mooi bruggetje naar hun volgende stap.

Want binnenkort blijven ze echt thuis van de markt. Karin wordt dit jaar 67 en dat is een mooi moment om het best wel zware werk gedag te zeggen. De laatste tuinders van Steenenkamer zetten een punt achter de historie. Wat ze gaan doen? Het schilderen van het huis heeft prioriteit volgens Karin, maar verder zijn er nog niet zoveel plannen. Gewoon vrije tijd hebben, niet meer die lange dagen werken, dat is al iets waar ze naar uitkijken.

De grond aan de overkant van hun woning heeft al een andere bestemming, passend bij deze tijd. Zelf hebben ze daar geen bemoeienissen mee, maar wij gaan er binnenkort wel een nieuw verhaal van maken.