De link tussen twee werelden
Werelden bij elkaar brengen, Rex Hendriksen is er goed in. Als matchmaker helpt hij gemeenten en andere organisaties door statushouders te begeleiden naar werk of studie. Zijn werkwijze noemt hij zelf innovatief, omdat hij buiten de kaders denkt. Verder gaan dan de gebaande paden en het vinden van originele oplossingen. Om dat te kunnen waarmaken, heeft hij een wereldwijze bagage in z’n rugzak, door te werken in het Midden-Oosten, Afrika, Azië en Zuid-Amerika. “Ik sta náást statushouders en ben de link tussen twee werelden.”

Nieuwsgierigheid naar elkaar
Het kantoor van Rex bevindt zich in een voormalig schoolgebouw. De kilte van de tegelvloeren staat in groot contrast met de warmte van zijn werkruimte en de persoon zelf. Een man die je niet alleen de hand zou willen drukken, maar gelijk ook een omhelzing wilt geven. Een warme persoonlijkheid met een open blik waarbij je weet; wat het ook is, het komt goed! En er is direct belangstelling en een prettige vorm van nieuwsgierigheid, een natuurlijk vermogen om te weten hoe jouw medemens zich zou kunnen voelen. Essentieel in zijn dagelijks werk, waar nieuwsgierigheid naar elkaar een belangrijke basis vormt.

Maar wat doe je dan?
“Sinds twee jaren heb ik mijn eigen bedrijf ‘Bureau Integratiekracht’. Ik begeleid, samen met gemeenten en andere organisaties, statushouders naar (vrijwilligers-)werk, stage of studie.” Een groot project in Drenthe afgerond, was het tijd voor nieuwe uitdagingen. Samen met zijn vrouw toog hij naar Twello en dan denk je; daar heb je goed over nagedacht. “Nee, ik heb geen vooronderzoek gedaan, maar inmiddels wel contacten gelegd. Een niet geëffend pad ligt in ons karakter; er gewoon heengaan en bezig zijn.” Gemeente Voorst, Deventer, Zutphen en Apeldoorn is de regio waar Rex voet aan wal wil zetten. Een werkgebied dat klein mag blijven, want het begeleiden van statushouders is een intensieve job.

De motivatie
Rex is van mening dat de arbeidsmarkt voor iedereen beschikbaar moet zijn. Kleurrijkheid en culturele diversiteit zijn een verrijking voor mens en werk. Het levert nieuwe ideeën, oplossingen en invalshoeken op. Het geeft hem ook energie wanneer hij statushouders dankzij zijn begeleiding ziet groeien in zelfstandigheid en sociale mogelijkheden. “Ik doe mijn best omdat ik Nederlands versta en onze systemen snap, maar sta met één been in die andere wereld. ‘Vreemd’ kan een bedreiging zijn, voor hun én voor ons. Wij zijn bijvoorbeeld ook een bedreiging wanneer wij morgen in China gaan wonen en onze kinderen daar naar school gaan brengen. Omdat ik statushouders verder kan helpen dan ze zelf zouden zijn gekomen in ons land, ben ik van meerwaarde.”

Hoe hoort het eigenlijk
Het binnenkomen bij de gevestigde orde is dus nog een uitdaging voor Rex Hendriksen. Inmiddels is hij al als vrijwilliger verbonden aan Vluchtelingenwerk in gemeente Voorst. “Het leuke is wel dat, wanneer mensen geïnteresseerd zijn, ik er al ben. Dan kan ik mensen uitnodigen, laat ik statushouders eten koken op hun manier en kan ik mensen verrassen. Kijk maar eens hoe ‘wij’ reageren wanneer we door ‘hun’ worden uitgenodigd. Dan wordt het ongemakkelijk, wat verwachten ze van je? Hoe moet jij je gedragen? Geef je een hand of juist niet? Schoenen uit of schoenen aan? Daar kunnen we helemaal niet tegen! Wij zitten in ons ik-denken. Wanneer bijvoorbeeld iemand mij uitnodigt, moet ik die persoon dan ook uitnodigen? Terwijl de ander alleen maar denkt aan gezelligheid, kennismaken, deelgenoot worden van hun leven, zonder tegenprestaties.”

Artsen zonder Grenzen
Rex werkte meerdere jaren voor Artsen zonder Grenzen, waardoor hij zijn vrouw in Irak leerde kennen en in veel risicovolle landen verbleef. “Alle activiteiten van deze organisatie als ook Unicef en het Rode Kruis zijn alleen mogelijk, als je voldoende mensen hebt die samen met je optrekken in het land van herkomst. Je spreekt niet de taal, komt van een ver rijk land, ziet er tiptop uit en hebt veel materialen bij je. En dan is die steun die je daar krijgt zó allesomvattend, je bent er zó welkom. Dát heb ik in mijn leven meegenomen. Ik denk dat, wanneer je ouder bent, je een soort optelsom hebt van ervaringen. Het leuke is dan om op zoek te gaan naar jezelf; wat is de rode draad van al die probeersels. Ik heb veel landen in crisissituaties bezocht en ik heb meer geleerd van die mensen daar, dan zij van mij.”

Er zijn nog kansen te winnen
“We zeggen allemaal dat we uitgaan van kansen, niet focussen op beperkingen maar op mogelijkheden. Maar onze financieringen richting zich juist op de beperkingen. We hebben probleemgevallen weggeorganiseerd en hoe dieper in de put, des te groter het verdienmodel dat erachter zit. Waar het mij om gaat is het verbinden met mensen, je verbazen, verwonderen en elkaar samen verder helpen. Ook verbaas ik me over mijn eigen samenleving, welk welkom we mensen zelf geven.” Rex juicht het toe hoe culturen al samensmelten, wanneer je kijkt naar de regering maar ook naar bijvoorbeeld journalisten. “Wanneer ik de ene wereld kan helpen om de andere wereld te begrijpen, dan kan ik een match maken!”