Het belang van leefbaarheid in de dorpskernen van de gemeente Voorst, heeft na de verkiezingen in het jaar 2022 regelmatig op de politieke agenda gestaan. Dat is niet verwonderlijk, want het destijds getekende coalitieakkoord ‘Samen beter’ is een aanjager voor onder meer maatschappelijke initiatieven, liefst geïnitieerd vanuit de inwoners en (belangen-) verenigingen.

Tijdens het RTG (Ronde Tafel Gesprek) van maandagavond 10 maart jl. pleitten initiatiefnemers Barbara Ulfman en Frans Pol voor die eenmalige bijdrage van 150.000 euro door de gemeente Voorst. Het is het sluitstuk van een omvangrijke begroting en zorgt ervoor, dat de deuren van zowel molen als Bethel straks open kunnen voor de dorpsgemeenschap.

Basiswaarden
Contact, ontmoeting en samenwerking. Enkele basiswaarden die ten grondslag liggen aan de plannen voor verbouwing van de beide panden. ‘Om te kunnen ontmoeten is ruimte nodig’ aldus Frans Pol ‘maar Posterenk heeft geen ontmoetingsplek!’ De doelstelling is bijzonder helder: versterking van de sociale cohesie en leefbaarheid in Posterenk en omgeving. De saamhorigheid wordt tijdens de RTG fysiek versterkt door een overvolle publieke tribune.

Het financieringsplaatje
Barabara Ulfman legt de vergadering in Jip & Janneke taal uit hoe de totale financiering is opgebouwd. De provincie heeft 750.000 euro toegezegd vanuit de Dorpendeal. De goede lezer herkent die term nog van een eerder project, het dorpshuis in Terwolde. Het is subsidie vanuit de provincie voor projecten die expliciet werk maken van sociale verbondenheid van een wijk of dorp.

Er is een ‘maar’: de helft van het bedrag moet door Posterenk zelf worden opgehoest. Daarvoor wilde het dorp eerder al 3 ton aan de gemeente vragen, maar dankzij onder meer cofinancieringen is die vraag gereduceerd tot slechts 150.000 euro. Die financierders eisen wel betrokkenheid en mede financiering vanuit de gemeente.

Dan komt er nog 650.000 euro beschikbaar vanuit erfgoedsubsidie met daaraan de voorwaarde verbonden, dat er zicht is op financiële haalbaarheid. Het cirkeltje is ook hier pas rond, wanneer gemeente Voorst over de brug komt en bij gaat dragen.

Bodem van de schatkist in zicht
Frans Pol weet het plan goed te verkopen tijdens de RTG. De gemeente investeert eenmalig anderhalve ton in een plan dat straks een waarde van 1,4 miljoen voor de gemeente Voorst heeft. Verder wijzen de initiatiefnemers terecht op de beperkte houdbaarheid van de provinciale gelden. Veel dorpen doen een beroep op de provincie v.w.b. de Dorpendeals en daar geldt: wie het eerst komt en op = op.

Maar de bodem van de schatkist in de gemeente Voorst is in zicht. Sterker nog, er zitten al flinke gaten in de bodem die zorgen voor aanzienlijke tekorten. De aankondiging van de zogenaamde ravijnjaren hangt bovendien als het zwaard van Damocles boven heel veel geld vragende initiatieven.

Samenwerking en saamhorigheid
De initiatiefnemers hebben niets dan lof over de samenwerking die ze hebben met de gemeente Voorst. Daar is veel ondersteuning, vakmanschap, meedenken en medewerking. Dat zegt echter niets over de toezegging om ook mee te financieren en daarvan zijn de initiatiefnemers zich ook bewust.

Terugkijkend naar 2024 laat Frans Pol onze krant weten, dat Posterenk zich destijds bewust gereserveerd heeft opgesteld tijdens het debat over financiering van het dorpshuis in Terwolde, waar de Dorpendeal ook een essentieel onderdeel was van het plan. Want het zou kunnen zijn, dat je elkaar in de wielen rijdt en daardoor geen van beiden het doel behaald.

Dat is ook de saamhorigheid die de dorpsbelangenverenigingen hoog in het vaandel hebben staan. Elkaar helpen, bijdragen, motiveren en stimuleren, samenwerken aan- en versterken van een gemeenschappelijk, gemeente-breed belang.

Politiek draagvlak
Alle politieke fracties juichen de initiatieven toe, zónder onderscheid tussen coalitie en niet-coalitiepartijen. Investeren in de gemeenschap en deze versterken krijgt ongetwijfeld de unanieme steun vanuit de gemeenteraad. En wanneer de gelden voor het oprapen lagen, zou het plan met vlag en wimpel slagen want ook wethouder Rosmarijn Boender zal geen discussie aangaan over het nut van de plannen in Posterenk.

Maar het geld uitgeven aan het ene, betekent minder middelen voor het andere. Een ‘ja’ voor Posterenk is een mogelijk ‘nee’ voor plannen elders in de gemeente. Wethouder Boender heeft het de gemeenteraad vaker voorgehouden en dat doet ze ook nu. Maar wanneer Frans Pol aangeeft, dat de inwoners in waarde qua tijdsinvesteringen zeker 100.000 euro hebben bijgedragen, is het mes wel vlijmscherp.

De gemeenteraad en wethouder zitten duidelijk nog niet op hetzelfde spoor, een spanningsveld dat vaker is voorgekomen. ‘Samen beter’ voor de dorpen die inzoomen op de politieke hervormingen sinds 2022, daarbij schaken met de gemeenteraad en inspelen op gevoel en principes. De wethouder die wel wil, financieel niet kan en voorstelt om beslissingen uit te stellen.

Een cliffhanger richting gemeenteraadsvergaderingen waar duidelijke besluiten moeten worden genomen. Dáárover is iedereen het wel eens.